کاوش موضوع سیپروفلوکساسین

سیپروفلوکساسین (به انگلیسی: Ciprofloxacin) یک آنتی‌بیوتیک فلوروکینولونی است که برای درمان تعدادی از عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. این عفونت‌ها شامل عفونت‌های مفصلی و استخوانی، عفونت‌های داخل شکمی، انواع خاصی از اسهال عفونی، عفونت‌های دستگاه تنفسی، عفونت‌های پوستی، تب حصبه و عفونت‌های دستگاه ادراری و غیره است. گاهی جهت درمان عفونت‌ها، سیپروفلوکساسین به همراه آنتی‌بیوتیک‌های دیگر، تجویز می‌شود. این دارو به‌صورت قرص خوراکی، قطرهٔ چشمی، قطرهٔ گوش یا تزریق وریدی تجویز می‌شود. اثرات جانبی شایع عبارت‌اند از تهوع، استفراغ و اسهال. اثرات جانبی شدید، شامل افزایش خطر پارگی تاندون، توهم و آسیب عصبی است. در افراد مبتلا به میاستنی گراویس، ضعف عضلانی بدتر می‌شود. به‌نظر می‌رسد میزان اثرات جانبی بیشتر از برخی از گروه‌های آنتی‌بیوتیک مانند سفالوسپورین‌ها است اما کمتر از سایر گروه‌ها مانند کلیندامایسین است. پژوهش‌ها در مورد این دارو روی حیوانات دیگر، نگرانی‌هایی را در مورد استفاده از آن در هنگام بارداری ایجاد کرده‌است. با این‌حال، هیچ مشکلی در فرزندان تعداد کمی از زنانی که این دارو را هنگام بارداری مصرف کرده‌اند، شناسایی نشد. همچنین به‌نظر می‌رسد که مصرف آن در دوران شیردهی بی‌خطر باشد. این دارو یک فلوروکینولون نسل دوم و یک آنتی‌بیوتیک گسترده‌اثر است که معمولاً منجر به مرگ باکتری می‌شود. سیپروفلوکساسین در سال ۱۹۸۰ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. سازمان جهانی بهداشت، سیپروفلوکساسین را به‌عنوان دارویی بسیار مهم برای پزشکی انسانی طبقه‌بندی می‌کند. اکنون این دارو به‌عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است.... بیشتر در ویکی پدیا